ถ้วยกระดาษแว็กซ์:
ในปี 1932 ถ้วยกระดาษสองชิ้นเคลือบแว็กซ์ชิ้นแรกออกมา และพื้นผิวที่เรียบของมันสามารถพิมพ์ด้วยลวดลายที่สวยงามหลากหลายเพื่อปรับปรุงเอฟเฟกต์การส่งเสริมการขายแว็กซ์ถ้วยกระดาษ ในแง่หนึ่งสามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงกับเครื่องดื่มและกระดาษ และสามารถป้องกันการยึดเกาะของกาว เพิ่มความทนทานของถ้วยกระดาษในทางกลับกัน ความหนาของผนังด้านข้างก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ดังนั้นความแข็งแรงของถ้วยกระดาษจึงดีขึ้นอย่างมาก จึงลดปริมาณกระดาษที่จำเป็นสำหรับการผลิตถ้วยกระดาษที่แข็งแรงขึ้นและลดต้นทุนการผลิต
เนื่องจากถ้วยกระดาษแว็กซ์กลายเป็นภาชนะสำหรับใส่เครื่องดื่มเย็น ผู้คนจึงต้องการใช้ภาชนะที่สะดวกสำหรับใส่เครื่องดื่มร้อนอย่างไรก็ตาม เครื่องดื่มร้อนจะละลายชั้นขี้ผึ้งบนพื้นผิวด้านในของถ้วยกระดาษ และปากแก้วจะแยกออกจากกัน ดังนั้นถ้วยกระดาษแว็กซ์ทั่วไปจึงไม่เหมาะสำหรับการใส่เครื่องดื่มร้อน

ถ้วยคู่ผนังตรง:
เพื่อขยายขอบเขตการใช้งานถ้วยกระดาษ ในปี 1940 ถ้วยกระดาษแบบผนังตรง 2 ชั้นได้รับการแนะนำสู่ตลาดถ้วยกระดาษนี้ไม่เพียงพกพาสะดวก แต่ยังสามารถใช้ใส่เครื่องดื่มร้อนได้อีกด้วยต่อมาผู้ผลิตเคลือบถ้วยเหล่านี้ด้วยน้ำยางเพื่อกลบ "กลิ่นกระดาษแข็ง" ของกระดาษ และเพิ่มคุณสมบัติป้องกันการรั่วซึมของถ้วยกระดาษถ้วยแว็กซ์เคลือบลาเท็กซ์ชั้นเดียวใช้กันอย่างแพร่หลายในตู้จำหน่ายแบบบริการตนเองเพื่อบรรจุกาแฟร้อน

ถ้วยกระดาษพลาสติกเคลือบ:
บริษัทอาหารบางแห่งเริ่มใช้โพลีเอทิลีนกับกระดาษแข็งเพื่อเพิ่มการกั้นและความแน่นหนาของบรรจุภัณฑ์กระดาษเนื่องจากจุดหลอมเหลวของโพลิเอธิลีนสูงกว่าขี้ผึ้งมาก ถ้วยกระดาษสำหรับเครื่องดื่มแบบใหม่ที่เคลือบด้วยวัสดุนี้จึงเหมาะอย่างยิ่งสำหรับใช้ในการบรรจุเครื่องดื่มร้อน ซึ่งช่วยแก้ปัญหาที่คุณภาพของผลิตภัณฑ์ได้รับผลกระทบจากการหลอมละลายของวัสดุเคลือบในเวลาเดียวกัน การเคลือบโพลีเอธิลีนจะเรียบเนียนกว่าการเคลือบแวกซ์ดั้งเดิม ทำให้ถ้วยกระดาษดูดีขึ้นนอกจากนี้เทคโนโลยีการแปรรูปยังมีราคาถูกและเร็วกว่าวิธีการเคลือบน้ำยางอีกด้วย